Dr Joosten en het dierenziekenhuis
Vandaag laatste dag in Orlando en ik dacht er maar het beste van te maken door een backstage tour te maken bij Disney Animal Kingdom. Dit is het grootste park van Disney (er zijn er 4!) en het is een soort dierentuin met veel disney effecten.
We werden rondgeleid door het voeder centrum en het is heel grappig en interessant om te zien hoe de dieren gevoederd worden en hoe hun maaltijden klaar gemaakt worden (zo zijn er 8 verschillende soorten muizen nodig bijvoorbeeld en worden alle dieren getraind om op bepaalde tijden te eten.
Daarna naar het ziekenhuis waar net een kip (??? 0) ) werd geopereerd. Gelukkig weet ik daar veel van en kon ik mee helpen...
Daarna gingen we op safari en zagen alle bekende beesten - zie de foto's.
Nu ben ik weer terug op mijn hotel kamer en denk terug aan een intensieve maar leerzame en leuke paar dagen hier bij de NAR conventie. Morgen weer terug.
Wordt het de Rolls of toch maar de Ferrari?
Na een niets gezegende workshop over realtor reclame, was ik net op tijd voor de advanced BlackBerry bijeenkomst en ik heb er weer een heleboel handige truukjes bij geleerd. Als je in messages "L" intoetst kan je bv direct een antwoord schrijven zonder door 3 menus te moeten. Enz. Enz. Ik heb een hele syllabus meegekregen en ik zal er kopietjes van laten maken.
Na de BB workshop was het tijd voor de exibition: een enorme hal vol stands met de gekste zaken voor makelaars. Opvallend was dit jaar dat bijna op elke stand wel en auto stond die je kon winnen; van een gewone hummer, tot een Ferrari 360 en zelfs een Rolls Royce. Phantom. Die kreeg je als je iemand aanbracht die een huis kocht in een nieuwe villawijk. Ik heb net gevraagd wat de prijzen waren van die villa's, maar meer dan een paar ton zal het toch wel geweest zijn.
Ook werd er een nieuwe huizensite geintroduceerd: www.realestate.com een nieuwe site van Barry Diller - je weet nog wel die man die we in San Fransisco hebben horen spreken. Ook John Kerry liep over de beursvloer (hij heeft niet echt meer veel te doen 
) en zoals ik inmiddels gewend ben, wilde hij direct met mij op de foto....
Om 5 uur al had ik een diner afspraak met Richard Sommers en dat was zo als gebruikelijk heel leuk en interessant. Zo hoorde ik dat Stewart Wolff (je weet wel van Homestore) net een Schots Kasteel er bij heeft gekocht en wat de plannen zijn met HomeGain, waar ichard nu CEO van is. Het plan is: oppeppen en zo snel als mogelijk verkopen. Huizensites zijn HOT in de VS. Ziprealty - een internet makelaardij- gaat binnenkort naar de beurs en zal waarschijnlijk 300 - 400 miljoen dollar ophalen.
We spraken ook nog even verder over Europa, want Richard heeft met alle huizensites daar intensief gesproken. Dat gaf weer goede inside informatie.
Brad Inman, de man van de beurs in SF waar Marijn, Thijs en ik in September waren (en de eigenaar van HomeGain), organiseerd inJanuari een seminar in New York en Richard nodigde mij ook voor een diner met Brad - Dat lijkt me erg leuk en de moeite waard omdat wij ook aan een seminar aan het denken zijn. Note voor Marijn: zie je wel dat het de moeite waard was om die man vriendelijk te groeten in de hotelgang... 
Het eten bij Vito (hele grote steaks) was zo zo, de wijn die Richard bestelde was geweldig en redelijk prijzig: $ 500.... 
(rustig maar Eric: hij betaalde.... )
Richard moest nog twee uur rijden en had de volgende ochtend vroeg een ontbijt sessie met Fidelity aan wie hij de tent wil verkopen. Ik was dus weer op tijd terug, gelukkig maar, want ik begin het nu toch wel te merken dat het intensieve dagen zijn.
Walvissen en een grote boot
Vanochtend op om 06:00. We gaan namelijk met een zodiac op walvissen (foto)jacht. We krijgen een ontbijtpakketje mee. Na een uur rijden zijn we bij de "boot" en kunnen we ons omkleden in de warme zeekleding. Hard nodig want het is onwijs koud. Was het de afgelopen dagen lekker weer (20 graden), nu is het weer omgeslagen en is het niet meer dan 3. Het voelt echter meer aan als MIN 3. Na een uur voel ik mijn vingers niet meer, na twee uur zijn mijn tenen verdwenen en na DRIE(!) uur zijn alle aanhangende lichaamsdelen verdwenen. Maar wel geweldige 3 uur, want we zien Beluga's, Minky Whales, Blauwvin walvissen, zeehonden en... de Queen Marie II, die toevallig langsvaart. Het is het grootste passagiersschip ter wereld en dat willen we graag geloven
Maar lang kunnen we niet opwarmen, want we moeten als gekken snel mee met een pont om aan de andere kant van een fjord door te jakkeren naar een volgende boot die ons aan de andere kant van de baai van Lawrence zal brengen. De tocht is maar 1 keer per dag en als we die niet halen, dan vervalt de hele rest van de vakantie in duigen. We halen hem op tijd! en na twee en een half uur varen staan we in Matane.
Een waterval en een eilandje
e appels zijn hier vuurrood van buiten, wit van binnen, zuur en hard. We gaan naar het eiland waar ze vandaan komen, maar eerst naar een waterval in de buurt. Met een kabelbaantje omhoog, waarna je via een pad weer naar beneden loopt.
Het eiland is ook heel liefelijk - het doet merkwaardig genoeg heel frans aan.
In het volkheidkundigmuseum is er een tentoostelling van Atrix en Obelix en de Romeinen die ons leuk lijkt. Inderdaad is die leuk en geen wonder want hij komt uit Nederland... (Oudheidkundig museum uit Leiden!).
Verder in de oude stad nog wat rondgekeken en weer gegeten in het zelfde restaurant van gister, het beviel namelijk prima.
Het liefelijke plaatsje Quebeq
Zonneschijn prikt ons vroeg wakker. De natuur is hier overweldigend. De kleuren zijn nauwelijks te omschrijven:rood, oranje, beige, goud, knalgeel, groen...uh alle kleuren dus zo'n beetje.
We rijden naar Sherbrook en komen onderweg naar Quebeq oneindige bossen, meertjes en riviertjes tegen. Ons boetiek hotel is net buiten de oude stad en naast een enorme mall. Helaas kom ik er snel achter dat hier wekelijk niets, maar dan ook niets te koop is. In de honderden kledingzaken ligt spul waar de Zeeman outlet store geen trek in zou hebben. De Canadezen (en zeker die in Quebeq) kleden zich in lompen van tig jaar geleden...
Quebeq is heel fraai en we doen een leuke wandeling. Er zijn hier ook veel japanners, die gek op de natuur als ze zijn, ook allemaal gekomen zijn voor de blaadjes.
Verder louter souvenierszaken.
In het restaurant van het hotel is het jazz avond en onder de tonen van Mel, Billie en Diana smaakt het eten toch weer net iets lekkerder.
Diana Krall - Live in Paris!
Vandaag is het dan zo ver - maanden van te voren al geregeld: we gaan Diana Krall live bewonderen in Olympia in Parijs. Gisteren zijn we er al naar toe gereden en het weer is geweldig. We verblijven in hotel ambassador (rue de Hausmann) en dat is geen straf...
Eddie is met name blij om te zien dat het hoofdkantoor van generali Frankrijk hier aan de overkant is gevestigd. Ik ben met name blij omdat we overal op loopafstand vanaf zitten. Gisteren na veel shoppen maar vroeg naar bed gegaan. Vanmiddag bij Le Drugstore van Publicis op de Champ des Elysees gegeten (erg leuk) en wat CD's gehaald bij Virgin.
Het concert blijkt geweldig te zijn. Natuurlijk zit het weer vol Nederlanders. We hebben goede plaatsen en voordat we het weten is het concert al weer voorbij. Leuk om een keer in Olympia geweest te zijn. Het is eigenlijk heel klein. En heel ver ergens onder de grond ver van de straat. Nadat Diana haar laatste CD (The girl in the other room) gezongen heeft met "haar" trio en wat toegiften staan we weer buiten - waar het nog steeds aangenaam zwoel is. Morgen weer terug. 
Funda goes to Warsaw
Eindelijk was het zo ver: Marijn en ik gingen samen met "onze" Bo naar Warschau om Funda Polen op te richten. We kwamen op zondagavond na een voorbeeldige LOT vlucht in Warschau aan.
Direct door naar bed, want morgen helemaal volgeplempt met afspraken.
Na de -tegenwoordig verplichte- sportactiviteiten stond ik onder de douche, waarbij ik me afvroeg wie het meeste water produceerde: ik of de vriendelijke Hans Grohe douchekop... Ik pakte een mooi groen flesjes met hupseflups "de bain". Door de frisse menthol geur drong al snel bij mij het besef door dat de vermeende douchegel in werkelijkheid de mondwater moest zijn...
Nou ja wel lekker fris geroken die dag en... gelukkig niet anders om de flesjes gebruikt 
Eerst maar eens snel kantoorpanden bekeken: rijp en groen door elkaar. We hebben na alle voor- en nadelen zorgvuldig op een rij te hebben gezet voor een mooie kamer gekozen in de goudstraat, midden in het centrum. We huren dat net zo lang tot de business echt serieus wordt.
's Middags was een ander historisch moment: Marijn tekende het oprichtingscontract en vanaf dat moment mocht zij zich algemeen directeur van Funda Polksa Spol z.o.o. in oprichting noemen. (ik ben voor het eerst van mijn leven commissaris van een bedrijf - leuk hoor).
Daarna hadden we een afspraak met AWP, de software leverancier van de Poolse makelaars. Heel interessant en we spraken af om contact met elkaar te houden. We gingen ook nog even langs bij Trader een Pools zusje van viavia en zij publiceren online huizenadvertenties Kijk maar eens Trader huizen . Heb je ook gezien dat er zo'n 220000 advertenties van huizen op staan? Dat kan helemaal niet want zoveel worden er op jaarbasis helemaal niet verkocht Hoop verkochte rommel dus op de site. Tijdens het gesprek bleek al snel dat ze heel erg op print zijn gericht. Nou ja, je weet nooit. Warm houden dat contact dus.
's Avonds een diner met Tomas, de voorzitter van PREF Warschau. Hij is een fan van Funda, dus dat was een goed en constructief gesprek en een gezellige avond. (Hij was verkouden en dronk dus thee met veenbessensap, een bekende poolse remedie - )
De volgende ochtend (dit keer in een lekkere limoengeur) naar de PREF kantoren. Die bleken op het zelfde binnenplaatsje te zitten van een van de bekeken kantoren van gisterochtend. We hadden die niet gekozen vanwege het uitzicht op een dode duif en een pand met enorm achterstallig onderhoud (lees het valt bijna uit elkaar). Dat bleek natuurlijk nou juist het kantoor van de PREF te zijn.
Na vijf etages met de trap omhoog beklommen te hebben waren we klaar voor een heel goed lang gesprek met Marek de Voorzitter van de PREF, Gosia de directeur en Tomek (het IT bestuurslid). We spraken af dat we een samenvatting van het gesprek zullen maken en een intentie verklaring zullen opstellen voor verdere besprekingen. We sloten af met een gezellige lunch in een biertuin, met enorme wienerschnitsels.
Toen snel door naar het onderzoeksbureau dat momenteel een onderzoek uitvoert onder huizenkopers. Het zag er allemaal bijzonder professioneel uit en we kwamen er achter dat we nog minder Pools verstaan dan we al dachten.
Bo was de avond te voren al bezig geweest om al haar vrouwelijke charmes (en dan zijn er heel veel ) in de strijd te gooien om te trachten de funda url in polen te veroveren op een nederlandse jongen (een zekere Jeroen) die hem reeds had vastgelegd. Het ging haar heel goed af en die zelfde avond nog zou er een contract op tafel komen. funda.com.pl is dus een feit. NIET klikken, want er staat natuurlijk nog niks op. 
We aten in het hotel (aziatisch, lekker) en hup onder de dekens.
De volgende ochtend tekenden we het huurcontract, moetsen langs de ING Bank voor het openen van een bankrekening en op naar het vliegveld terug naar Schiphol. Een intensieve, maar heel succesvolle trip.
De allerlaatse dag met een zeer interessante professor.
De vele vele indrukken en afspraken van de propvolle reis begonnen nu toch wel zijn tol te eisen. Ik had me zo voorgenomen om nog even een half uurtje te hollen op het dak, maar het leek wel of ik vermoeider opstond dan dat ik naar bed was gegaan. Prompt ging ook alles mis deze dag. Ik moest een DVD ruilen bij Virgin (had gister twee dezelfde gekocht). Na kwartiertje lopen kwam ik bij de vriendelijke virgin mevrouw. Op de vraag of ik deze DVD kon ruilen keek ze me verward aan: Daar stond een slaperige kale (mooie )jongen die pontificaal een reeds geopende DVD ophield en in haar richting duwde. De verkeerde dus! Weer terug naar hotel. Sleutelkaartje kwijt! Nieuwe gehaald, naar Virgin en daarna direct door naar het congres. Congreskaart kwijt! Het begon nu toch wel ernstige vormen aan te nemen
Eenmaal binnen gingen we nog even langs bij Marie-Anne, de conference manager en Nederlandse. Ik had haar aan de telefoon gehad toen ik de reserveringen maakte. Op e gang kwamen we Brad Inman tegen (je weet wel de groete baas van het spul). Ik zei "Hi Brad!" op een toon alsof ik hem al jaren ken. Marijn barste direct in een bulderlach uit. Zodat arme Brad verschrik naar zijn broek keek of zijn gulp open stond, want waarom zou dat meisje anders zo lachen?
Na een bijzonder slaapverwekkend verhaal. Ik heb geeneens meer een idee waar het over ging, kwam de laatste spreker van het congres. De briljante professor Lawrence Lessig .
Hij is zeer invloedrijk en zijn boek "The future of ideas" baanbrekend. Lezen dus!
Een interssant punt waar hij ons op wees is bijvoorbeeld dat de baanbrekende uitvindingen van de laatste tien jaar allemaal gedaan zijn door kinderen en meestal niet-Amerikanen. Denk aan Napster, ICQ, Google, Linux, MP3 etc. Als je geen monopoly hebt of een holywood ster bent, dan heb je geen schijn van kans tegen deze nieuwe ontwikkelingen. De grote bedrijven trachten de ontwikkelingen tegen te houden (denk aan MicroSoft), maar zullen uiteindelijk toch het onderspit moeten delven. Een goede les voor funda. We hebben een monopolie en zullen toch innovatief moeten zijn en ruimte moeten scheppen voor jonge, frisse nieuwe ideeen en onconfensionele oplossingen.
De presentatie zat bijzonder goed in elkaar en het is moeilijk een korte samenvatting te geven. Kijk op zijn weblog voor het echte verhaal.
Toen het congres afgelopen was en we zwaaiend en zingend afscheid genomen hadden van Brad (die met zijn hele gezin op het toneel stond) gingen we op weg naar Sauselito. Een mooi uitzicht op SF, een mooi beeld van de Golden Gate in de mist en een lekkere diet Coke. Marijn zaten nog lang te mijmeren over de professors woorden. Vastbesloten om naar de film te gaan - zagen we daar op het allerlaatste moment vanaf. Te moe om ook maar ba of boe te zeggen. Na een indiaanse curry de wekker gezet op half vijf en snel in dromenland verzeild.
Het was een hele goede trip. Heel veel ideeen opgedaan en veel bijzondere en interessante mensen gezien en gesproken. We zijn met funda op de goede weg. Waar die naar toe gaat en hoe lang die is? Geen idee
Funda goes to the movies
Vandaag toch maar vroeg uit de veren. Thijs was ons natuurlijk voor want die vertrok reeds om half zes richting amsterdam en zijn twee(drie?) vrouwen.
Als eerste spreker stond Mike Long op het programma, de directeur van de amerikaanse funda, homestore. De teloorgang van dit bedrijf gaat maar door. Richard Sommers had ons gisteren al gewaarschuwd: de Texanen hebben daar de macht overgenomen, met alle gevolgen van dien. We gingen er maar eens goed voor zitten. Mike had een standaard verhaaltje over hoeveel bezoekers en pageviews de site wel niet haalde. Ik ben blij je te kunnen vertellen: funda doet het relatief gezien stukken beter!
Mike gaf aan dat ook in de VS het grootste pijnpunt zit dat zoekers massaal on-line zitten en dat makelaars ze nog steeds of-line (print) proberen te bereiken... Ook interessant is dat bijna iedereen die on-line zoekt als ze een aankopende makelaar zoeken, deze on-line vinden en dat men gemiddeld met 1,2 makelaar spreekt alvorens deze aan te stellen. Je moet je dus goed presenteren als makelaar: de eerste indruk telt. 
Wat ook telt is de response tijd: consumenten verwachten een steeds kortere response tijd. Makelaars spelen daarop nog onvoldoende in. Ze zien een mail als een minder medium dan bv telefoon - terwijl de zender dat als gelijk medium ziet.
We spraken nog even na met Alan Dalton, president of Realtor.com (dat is de homestore site maar dan met een andere naam - alsof je funda plots weer nvm.nl ging noemen) Alan is net als de andere texanen een doorgewinterte makelaar. Op zich niks mis mee, maar de echte internet mensen bij Homestore zijn aan de kant geschoven en er is geen enkele innovatie meer en alles is gericht op het belang van de makelaar ipv de bezoeker, de consument! 
Alan vertelde ons dat van de 1 miljoen mails die er maandelijks verzonden worden van bezoekers van relator.com naar makelaars met vragen om meer informatie de helft er NOOIT beantwoord wordt!. 
Dat is dus levensgevaarlijk, want als je als bezoeker twee keer geen antwoord gehad hebt op een vraag, vraag je natuurlijk nooit meer wat. De oplossing is niet zo simpel. De makelaars moeten geleerd krijgen wat ze met vragen en leads doen, de vragen moeten meer geautomatiseerd beantwoord kunnen worden en eventueel kan een centraal call centre helpen. Marijn en ik kregen prompt het idee voor 0900-funda!
Tussen de middag hadden we een afspraak met de jongens van luxeryrealestate, je weet wel waar we een week te voren langs waren geweest in Seattle. Dit maal hadden ze hun grote baas meegenomen. Grote baas inderdaad: Don Corleoni zal je bedoelen.
De man kan half leunend op een stok met zilveren knop, haren in het vet strak achterover gekamd op ons af. "Who are you?" vroeg hij ons fluisterend. "Uhh... nou, wij dachten dat jij juist een afspraak met ons wilde hebben..." De Don keek naar zijn twee jongens - "what is this about?" beet hij hen toe. Nadat de jongens hem gerust gesteld hadden en hem ongetwijfeld een miljoenendeal in het vooruitzicht hadden gesteld gingen we maar naar buiten om in een Starbucks samen een koffie te drinken. Voordat de Don er erg in had, had Marijn hem al toevertrouwd dat een grote cappucino en een watertje heerlijk zou zijn. De Don was overweldigd door zoveel kortdaadheid. Hij ging in e rij staan om wat voor ons te halen en daar daarmee meteen twee primeurs: voor het eerste van zijn leven in een rij staan voor iemand anders en.... voor het eerst in een Starbucks. Dat leek Marijn en mij stug want zijn kantoor in Seattle zit notabene NAAST de allereerste Starbucks en in Seattle zitten er (zoals jullie ook allang weten) op elke hoek wel 6 Starbucksen.
Gelukkig voor ons beeld van de Don, had hij voor zijn jongens natuurlijk niets meegenomen ("you boys are allright hey?" zei hij ze niet aankijkend). Na een heel lang half uur stonden we buiten. Pffft. Marijn was inmiddels uitgenodigd op zijn jaarlijkse europese skitrip en voor de Don stond vast dat de miljoenen binnen zouden stromen ("No off course the magazine will not help sell the house, but it is nice to have your house in it anyway") Opvallend was wel dat de Don voor de foto plots geen stok meer nodig had
's Middags hadden we nog wat tech sessies met Dick Ward die we nog kennen (en hij ons ook!)van drie jaar geleden. Technologisch beginnen de Amerikanen nu wel heel erg achter te lopen. Weer was de focus: hoe kunnen we geld met leads verdienen? Wel zagen we een leuke nieuwe wijze van buurtgegevens presentatie door de New York Times .
Snel terug hollen naar het hotel en op naar plumpjack, het restaurant waar we hebben afgesproken met Michael Tchong, die ik ken van een eerdere reis met de ING (tig jaar geleden) en die Marijn ook al eens in Nederland had gezien. Michael is trendwatcher en grote innovator op media gebied.Zijn laatste project TrendScape is een groot succes. (we hebben het boek op kantoor liggen voor de geinteresseerde). Michael had weer allerlei nieuwe roddels, die we natuurlijk hier niet allemaal weg gaan geven. Het is zijn vaste overtuiging dat (tijd)compressie de belangrijkste en invloedrijkste gebeurtenis is van dit moment. Nou roep ik dat ook al jaren - dus was ik het daar gelijk mee eens 
De Ring van Wagner (opera) duurt nu korter in een uitvoering dan ooit - scheelt al snel een uurtje. Mensen verwachten snellere response (zie het voorbeeld van Realtor.com), de communicatie wordt korter. De bestanden steeds meer gecomprimeerd. Het is niet terug te draaien. Het is niet altijd leuk, maar we moeten oplossingen vinden om er mee om te gaan. Multitasken dus: twee dingen tegelijk doen. Dat deden wij bij Plumpjack ook: we leerden en aten gelijk een bijzonder smakelijke maaltijd overgoten met de beste wijnen die Californie te bieden heeft. Op straat hielden we een taxi aan om terug te gaan naar het hotel. Achter het stuur zat niemand anders als Shorty. Je weet wel die jongen van 11 uit de Temple of Dome film (Indiana Jones). Hij kwam nauwelijks boven het stuur uit. Ik wasn danook bijzonder blij dat ik een paar minuten later rustig onder mij dekbedje kon inslapen...
