Walvissen en een grote boot

15:07 mareku 0 Comments

Vanochtend op om 06:00. We gaan namelijk met een zodiac op walvissen (foto)jacht. We krijgen een ontbijtpakketje mee. Na een uur rijden zijn we bij de "boot" en kunnen we ons omkleden in de warme zeekleding. Hard nodig want het is onwijs koud. Was het de afgelopen dagen lekker weer (20 graden), nu is het weer omgeslagen en is het niet meer dan 3. Het voelt echter meer aan als MIN 3. Na een uur voel ik mijn vingers niet meer, na twee uur zijn mijn tenen verdwenen en na DRIE(!) uur zijn alle aanhangende lichaamsdelen verdwenen. Maar wel geweldige 3 uur, want we zien Beluga's, Minky Whales, Blauwvin walvissen, zeehonden en... de Queen Marie II, die toevallig langsvaart. Het is het grootste passagiersschip ter wereld en dat willen we graag geloven

Maar lang kunnen we niet opwarmen, want we moeten als gekken snel mee met een pont om aan de andere kant van een fjord door te jakkeren naar een volgende boot die ons aan de andere kant van de baai van Lawrence zal brengen. De tocht is maar 1 keer per dag en als we die niet halen, dan vervalt de hele rest van de vakantie in duigen. We halen hem op tijd! en na twee en een half uur varen staan we in Matane.

Nog meer water en Falwty Towers

15:07 mareku 0 Comments

Na een paar dagen push ups en sit ups wil een mens ook wel weer wat anders en ik ga naar het fitness centrum in de mall. Daar tref ik een onwijze oude troep aan: oude apparaten kriskras door elkaar, oude vieze kleedkamers. Na 5 kilometer loop ik linea directa door naar het hotel om daar te douchen
We gaan nu eerst maar eens op bedevaart. In een cafetaria komen we op een kaartje nog een mooie waterval tegen: het is een voltreffer. Heel spectaculair, op een wiebelige hangbrug hangen we even later boven een ravijn met daarin een kolkende waterval. Daarna door naar ons hotel. Deze Relais en Chateaux ligt mooi, maar valt bij het diner geweldig door de mand: echt alles gaat fout en we wanen ons in een Falwty Towers reality show. 0) Het is ijskoud (we kunnen het bestek van de kou niet vasthouden), De veels te zware klasieke muziek staat op 130, en valt daarna uit om niet meer terug te keren. De wijn die ik bestel blijkt niet meer voorradig, evenzo de twee pogingen die ik daarna waag... De ober komt daarna zelf maar met een fles aanzetten. Het licht gaat bijna uit, waardoor we bijna ons eten niet meer kunnen zien. In de keuken valt de servieskast om en breekt ruzie uit. Ed en ik krijgen een aanval van de slappe lach en turen in het duister naar de camera's.
Die zijn er dus toch niet en ontgoocheld gaan we maar naar bed.