De dag waarop het echte werk begint.
De dag begint vroeg. Zeven uur op snel ontbijt alle spullen bij elkaar zoeken en op weg naar het conventie centrum. Daar staan al enorme rijen voor de registratie. Het peroneel blijkt ook hier een gemiddelde leeftijd te hebben van 80... En ik maar altijd denken dat alle bejaarden naar florida komen om van hun oude dag te genieten (denk aan de golden girls) maar nee ze komen hier om te werken!Het centrum zelf is gigantisch schiphol past er wel tig keer in en er zijn vijf (!) Auditoria die elk groter zijn dan de stopera. Maar ja er worden dan ook 25000 makelaars verwacht.
Als ik alle toegangskaarten, pasjes en tickets eindelijk heb ren ik naar auditorium 320 voor het seminar over de economische situatie in de VS. Dit is het beroemde seminar van David Lereah: de vastgoed expert van Amerika. Hij wordt kort geintroduceerd en na een kwartier weten dat hij van spinazie houdt en hoe zijn vrouw heet, hun drie kinderen en zelfs de naam van de poes...
Met een indrukwekkende schier eindeloze reeks van grafieken toont hij aan dat de huizenprijs nog wel even zal doorgroeien in de VS. Dat is goed nieuws: dat heeft namelijk ook een positieve uitwerking in nederland. Met name het aantal transacties neemt in de VS toe (van 3mln tot 6,5 mln per jaar in de laatste 10 jaar) Daarnaast is er een hele nieuwe markt voor derde (!!!) huizen. Nu bijna elke amerikaan een huis bezit en heel veel een tweede is het tijd voor nummer drie.
De immigranten (2 miljoen per jaar) moeten ook ergens wonen. Daarnaast zijn amerikanen heel mobiel en kan het dus zo maar gebeuren dat in Las vegas de huizenprijzen met meer dan 50% per jaar stijgen.
Ook internet speelt een belangrijke rol - door sites als funda zijn de kosten om een nieuw huis te kopen in tijd en geld omlaag gegaan.
De echo generatie (de kinderen van de babyboomers) die nu dus ongeveer 30 zijn blijven ook huizen kopen. Al zijn de grote huizen van de babyboomers straks waarschijnlijk te groot voor een normale gezinsgrootte en dalen die dus wellicht wel in prijs.
Een olieprijs van boven de � 80 en een blijvend begrotings tekort van meer dan $ 300 miljard zijn de enige twee zaken die roet in het eten kunnen gooien. De makelaars kunnen gerust zijn: er gaat een zucht van verlichting door de zaal en met een warm applaus wordt david bedankt. Omdat de immigranten straks meer dan 50% van de markt bepalen volgt hierna een seminar over hoe makelaars kunnen opereren in een multiculturele markt. Hard nodig want het hele publiek is wit. 0)
Dan op naar seminar 3: "Service Disney Style" De mevrouw van Disney heeft een geheel nieuwe aanpak van presenteren: ze presenteert namelijk niks!
Allereerst moet de hele zaal opstaan en weer gaan zitten als ze ook iets gezien hebben van Disney. Er blijft dus niemand staan. Vervolgens moet je aan je buurman vertellen wat je eerste emotie wasbij Disney. Daarna maakt ze het nog bonter en vraagt ze mensen naar de zaalmicrofoons te komen en hun mooiste Disney ervaring te belijden aan de hele zaal.
Het geheel verandert al snel in een soort AA meeting: "Hi I am Mary from Missisippi and I want to share with you " blablabla
My life changed. Once in a lifetime experience. na een klein kwartier beginnen de eerste tranen te vloeien. Er staan rijen voor de microfoons: iedereen wil zijn ervaring kwijt.
Waar gaat dit over?
Een kwartier voor het eind laat de mevrouw dan toch wat zien over de Disney Service. Weten we wel dat mensen gemiddelt drie jaar sparen om een weekje naar Disney te kunnen ? Nee maar met de prijzen daar kan ik het me wel voorstellen. Ze geeft zelfs nog een leuk voorbeeld van Service: bij Disney weten ze altijd waar je je auto hebt staan omdat ze het parker terrein hebben ingedeelt naar aankomst tijd. Dus ben je om een uur of half negen aangekomen, dan sta je in Pluto 23.
na nog twee andere workshops wordt het tijd om me om te kleden en naar Wolfgang Puck te gaan, een restaurant in Disney DownTown. Daar hebben we diner met de mensen van Lansing. Het wordt een leuke avond en het kado (een delfts blauwe kerstbal) is de hit van de week.
na een boel chardies en een lekkere wienerschnitzel (Wolfgang is Oostenrijker) rij ik weer terug naar de bewoonde (?) wereld van Orlando.
