Funda goes to the movies
Vandaag toch maar vroeg uit de veren. Thijs was ons natuurlijk voor want die vertrok reeds om half zes
richting amsterdam en zijn twee(drie?) vrouwen.Als eerste spreker stond Mike Long op het programma, de directeur van de amerikaanse funda, homestore. De teloorgang van dit bedrijf gaat maar door. Richard Sommers had ons gisteren al gewaarschuwd: de Texanen hebben daar de macht overgenomen, met alle gevolgen van dien. We gingen er maar eens goed voor zitten. Mike had een standaard verhaaltje over hoeveel bezoekers en pageviews de site wel niet haalde. Ik ben blij je te kunnen vertellen: funda doet het relatief gezien stukken beter!
Mike gaf aan dat ook in de VS het grootste pijnpunt zit dat zoekers massaal on-line zitten en dat makelaars ze nog steeds of-line (print) proberen te bereiken... Ook interessant is dat bijna iedereen die on-line zoekt als ze een aankopende makelaar zoeken, deze on-line vinden en dat men gemiddeld met 1,2 makelaar spreekt alvorens deze aan te stellen. Je moet je dus goed presenteren als makelaar: de eerste indruk telt.
Wat ook telt is de response tijd: consumenten verwachten een steeds kortere response tijd. Makelaars spelen daarop nog onvoldoende in. Ze zien een mail als een minder medium dan bv telefoon - terwijl de zender dat als gelijk medium ziet.
We spraken nog even na met Alan Dalton, president of Realtor.com (dat is de homestore site maar dan met een andere naam - alsof je funda plots weer nvm.nl ging noemen) Alan is net als de andere texanen een doorgewinterte makelaar. Op zich niks mis mee, maar de echte internet mensen bij Homestore zijn aan de kant geschoven en er is geen enkele innovatie meer en alles is gericht op het belang van de makelaar ipv de bezoeker, de consument!
Alan vertelde ons dat van de 1 miljoen mails die er maandelijks verzonden worden van bezoekers van relator.com naar makelaars met vragen om meer informatie de helft er NOOIT beantwoord wordt!.
Dat is dus levensgevaarlijk, want als je als bezoeker twee keer geen antwoord gehad hebt op een vraag, vraag je natuurlijk nooit meer wat. De oplossing is niet zo simpel. De makelaars moeten geleerd krijgen wat ze met vragen en leads doen, de vragen moeten meer geautomatiseerd beantwoord kunnen worden en eventueel kan een centraal call centre helpen. Marijn en ik kregen prompt het idee voor 0900-funda!Tussen de middag hadden we een afspraak met de jongens van luxeryrealestate, je weet wel waar we een week te voren langs waren geweest in Seattle. Dit maal hadden ze hun grote baas meegenomen. Grote baas inderdaad: Don Corleoni zal je bedoelen.
De man kan half leunend op een stok met zilveren knop, haren in het vet strak achterover gekamd op ons af. "Who are you?" vroeg hij ons fluisterend. "Uhh... nou, wij dachten dat jij juist een afspraak met ons wilde hebben..." De Don keek naar zijn twee jongens - "what is this about?" beet hij hen toe. Nadat de jongens hem gerust gesteld hadden en hem ongetwijfeld een miljoenendeal in het vooruitzicht hadden gesteld gingen we maar naar buiten om in een Starbucks samen een koffie te drinken. Voordat de Don er erg in had, had Marijn hem al toevertrouwd dat een grote cappucino en een watertje heerlijk zou zijn. De Don was overweldigd door zoveel kortdaadheid. Hij ging in e rij staan om wat voor ons te halen en daar daarmee meteen twee primeurs: voor het eerste van zijn leven in een rij staan voor iemand anders en.... voor het eerst in een Starbucks. Dat leek Marijn en mij stug want zijn kantoor in Seattle zit notabene NAAST de allereerste Starbucks en in Seattle zitten er (zoals jullie ook allang weten) op elke hoek wel 6 Starbucksen.
Gelukkig voor ons beeld van de Don, had hij voor zijn jongens natuurlijk niets meegenomen ("you boys are allright hey?" zei hij ze niet aankijkend). Na een heel lang half uur stonden we buiten. Pffft. Marijn was inmiddels uitgenodigd op zijn jaarlijkse europese skitrip en voor de Don stond vast dat de miljoenen binnen zouden stromen ("No off course the magazine will not help sell the house, but it is nice to have your house in it anyway") Opvallend was wel dat de Don voor de foto plots geen stok meer nodig had
's Middags hadden we nog wat tech sessies met Dick Ward die we nog kennen (en hij ons ook!)van drie jaar geleden. Technologisch beginnen de Amerikanen nu wel heel erg achter te lopen. Weer was de focus: hoe kunnen we geld met leads verdienen? Wel zagen we een leuke nieuwe wijze van buurtgegevens presentatie door de New York Times .
Snel terug hollen naar het hotel en op naar plumpjack, het restaurant waar we hebben afgesproken met Michael Tchong, die ik ken van een eerdere reis met de ING (tig jaar geleden) en die Marijn ook al eens in Nederland had gezien. Michael is trendwatcher en grote innovator op media gebied.Zijn laatste project TrendScape is een groot succes. (we hebben het boek op kantoor liggen voor de geinteresseerde). Michael had weer allerlei nieuwe roddels, die we natuurlijk hier niet allemaal weg gaan geven. Het is zijn vaste overtuiging dat (tijd)compressie de belangrijkste en invloedrijkste gebeurtenis is van dit moment. Nou roep ik dat ook al jaren - dus was ik het daar gelijk mee eens
De Ring van Wagner (opera) duurt nu korter in een uitvoering dan ooit - scheelt al snel een uurtje. Mensen verwachten snellere response (zie het voorbeeld van Realtor.com), de communicatie wordt korter. De bestanden steeds meer gecomprimeerd. Het is niet terug te draaien. Het is niet altijd leuk, maar we moeten oplossingen vinden om er mee om te gaan. Multitasken dus: twee dingen tegelijk doen. Dat deden wij bij Plumpjack ook: we leerden en aten gelijk een bijzonder smakelijke maaltijd overgoten met de beste wijnen die Californie te bieden heeft. Op straat hielden we een taxi aan om terug te gaan naar het hotel. Achter het stuur zat niemand anders als Shorty. Je weet wel die jongen van 11 uit de Temple of Dome film (Indiana Jones). Hij kwam nauwelijks boven het stuur uit. Ik wasn danook bijzonder blij dat ik een paar minuten later rustig onder mij dekbedje kon inslapen...
